როგორ გავაკეთოთ ლიმონათი, თუ ლიმონი არ გვაქვს

ისე გამოვიდა, რომ პიარისა და არტ მენეჯმენტის – ორ თავბრუდამხვევად საინტერესო სფეროს – მიჯნაზე მიწევს მუშაობა. და გეტყვით, პირველი – #culturematters და მეორე – კრეატიულობა სულაც არ არის ის, რასაც უმეტესობა მიიჩნევს.

2016 წელს ევროკავშირისა და აღმოსავლეთ პარტნიორობის კულტურისა და კრეატიულობის პროგრამის ფარგლებში საქართველოში, ისევე როგორც ხუთ სხვა ქვეყანაში, რამდენიმე ათეული განსხვავებული დონისა და გამოცდილების მქონე ხელოვნებასთან დაკავშირებული სპეციალისტი შეირჩა, რომლებმაც ორწლიანი ინტენსიური სასწავლო პროგრამა გაიარეს. მეც მათ რიცხვში მოვხვდი. დღეს, უკვე სტუდენტებს უნდა მოვუყვე, რა არის პიარი და რა არის კრეატიულობა, და რატომ ჭირდებიან ისინი ერთმანეთს.

დავიყწოთ იმით, რომ პიარი კრეატიული ინდუსტრიის ნაწილია. შემოქმედებითი საქართველოს კლასიფიკაციის თანახმად, 13 ქვედარგიდან ერთ-ერთი რეკლამაა, რომელშიც შედის: სარეკლამო სააგენტოების მომსახურება, საზოგადოებასთან ურთიერთობა, კომუნიკაცია, სარეკლამო პროდუქციის წარმოება, მედია რეპრეზენტაცია, საკონსულტაციო საქმიანობა.

ამგვარად, ჩვენ – პიარის ხალხი, ამ უზარმაზარი ოკეანეს პატარა (თუ დიდ) კუნძულებს წარმოვადგენთ.

მაგრამ რა არის ამ შემთხვევაში კრეატიული ინდუსტრია?

კულტურის სტრატეგია 2025-ის განმარტებას დავესეხები.

„შემოქმედებთი ინდუსტრიები – სექტორი, რომელიც ახორციელებს მხატვრული და შემოქმედებითი ხასიათის პროდუქტისა და მომსახურების წარმოებასა და გავრცელებას, განურჩევლად მათი კომერციული ღირებულებისა, და სხვადასხვა ინდუსტრიულ საქმიანობას, რომელიც შემოქმედებით და მხატვრულ ძალისხმევას ემყარება, ან/და იყენებს კულტურას, როგორც რესურსს ინდუსტრიული პროდუქტის შექმნაში“.

უკვე გასაგები ხდება, თუ რატომაა კრეატიულობის ცნება ჩვენთან ასე ახლოს. კიდევ ერთ მოსაზრებას მოვიყვან.

კრეატიული მარკეტინგის გურუს, დევიდ პერიშის წიგნს ეწოდება „მაისურები და პიჯაკები. შემოქმედებითი ბიზნეს გზამკვლევი“. და აი რატომაც.

„ჩემი ღრმა რწმენით, ყველაზე აღმაფრთოვანებელი შემოქმედება ის ალქიმიაა, რომელიც ერთმანეთში აზავებს ერთი შეხედვით შეუთავსებელ ინგრედიენტებს – იმას, რასაც ხშირად „ხელოვნებასა“ და „მეცნიერებას“ ვუწოდებთ: აღიარება, რომ ისინი სრულიადაც არ არიან საპირისპირონი და არ ვართ იძულებულნი, ავარჩიოთ მათგან ან ერთი, ან მეორე, არ არსებობს ასეთი ბინარული დაპორისპირება, არამედ ესაა ერთი მთლიანის ინი და იანი“.

მოდით გულწრფელად ვთქვათ, უმეტესობას კრეატიულობა დღემდე მხოლოდ კულტურასთან დაკავშირებული რამ ჰგონია.

სინამდვილეში, კრეატიულობას მეცნიერული ახსნა აქვს. ამ თემის ერთ-ერთი ფუძემდებელი, მიჰაი ჩიქსენტმიჰაი გამოყოფს სისტემების მოდელს. ის სამი დონისგან შედგება. პირველია დარგი. ის სიმბოლური წესებისა და პროცედურების ნაკრებისგან შედგება. ჩვენს შემთხვევაში დარგად კრეატიული ინდუსტრია შეიძლება ჩაითვალოს. მეორე დონეა სფერო, რომელიც „ყველა იმ ინდივიდს აერთიანებს, რომელიც კი მის სადარაჯოზე დგას“. ჩვენი სფერო კომუნიკაციებია, სტრატეგიული კომუნიკაციები, ან, გნებავთ ინტეგრირებული მარკეტინგული კომუნიკაციები.

მესამე დონეს კი პიროვნება წარმოადგენს. რიგითი პიარის სპეციალისტი, მე, თქვენ, ნებისმიერი ჩვენი კოლეგა.

ჩიქსენტმიჰაი დასძენს: „კრეატიულობის აქტი მაშინ ხდება, როცა პიროვნება დარგის სიმბოლოების მეშვეობით ახალ იდეას ქმნის, ახალ მოდელს ხედავს და შესაბამისი სფეროს ექსპერტები ამ სიახლის მის შესაფერის დარგში ჩართვას გადაწყვეტენ“.

ეს მეცნიერული მიდგომაა.

კრეატული კომუნიკაცია

იმედია, ცოტა მაინც დაგარწმუნეთ, რომ სტრატეგიული კომუნიკაცია კრეატიული უნდა იყოს. კიდევ უფრო რომ დაგარწმუნოთ, კრეატიულობის 10 ყველაზე ცნობილ განმარტებას მოვიყვან:

  1. კრეატიულობა განსხვავებულობის სურვილია!
  2. კრეატიულობა აძლევს ადამიანს საშუალებას იბრწყინოს, თავად თუ კოლექტიურად
  3. კრეატიულობა არის ისეთი რამ, რაც არ ისწავლება
  4. თანხვედრაში მოსული ორი იდეაა, რითაც სიახლე იქმნება
  5. კრატიულობა თქვენს გონებას თავისუფლად მოქმედების შესაძლებლობას აძლევს.
  6. რაღაცის ისევ და ისევ გაკეთებაა, სანამ ამ რამეს განსხვავებულად არ აქცევ
  7. კრეატიულობა ნიშნავს გჯეროდეს საკუთარი ინსტინქტების, რათა შექმნა რაღაც განსხვავებული, ამაღელვებელი და ფასეული
  8. მიუსადაგო წესები სიტუაციას
  9. კრატიულობა არის შესაძლებლობა თავისუფლად გამოხატო შენი თავი ისე, რომ ფრთები არ მოგეჭრას.
  10. კრატიულობა რაღაც ისეთია, რაც ზოგიერთებს თანდაყოლილი აქვთ, დანარჩნებს კი უბრალოდ არ გააჩნიათ.

მე კიდევ ერთს დავამატებდი. შემოქმედობითობა პიარში გამბედაობას მოითხოვს, დიდ სიყვარულს და ზოგჯერ იმაზე მეტის გადალახვას, ვიდრე თავად წარმოგედგინა.

კრეატიულობა, როგორც პიარ-ინსტრუმენტი, ყველას სჭირდება. არა აქვს მნიშვნელობა – სპექტაკლის პრემიერას აპიარებ თუ მეტალურგიულ ქარხანას. ვიცი, ზოგიერთი კოლეგა არ დამეთანხმება, და იტყვის, რომ პიარი სტრუქტურასა და სტრატეგიაზე დგას. მაგრამ რუტინას რა ვუყოთ?

შემატეთ თქვენს საყვარელ საქმეს ცოტაოდენი ჯადოსნურობა. შექმენით თქვენი პირადი შუქურა.

პიარსკოლის პირველი კვირის ემოცია

ცხოვრებაში არც ისე ხშირად დგება ისეთი მომენტები, რომელიც არასდროს დაგავიწყდება. ემოციები, რომელიც სულ გინდა გაუზიარო მეგობრებს, ახლობლებს… ვეცდები ჩემს ფიქრებს მოვუყარო თავი და სწორად გადმოგცეთ ის შეგრძნებები, რომელსაც მე პიარსკოლაში განვიცდი. პირველ რიგში, ძალიან დიდი მადლობა მინდა გადავუხადო ბატონ სოსო გალუმაშვილს რომ მომცა შანსი, გავმხდარიყავი პიარსკოლელი და ეს პოსტი დამეწერა….

2019 წლის 21 იანვარს პირველი ლექცია გვქონდა ქალბატონ თეა გველესიანთან. 17:30 დან 18:30 საათამდე ვიდექი გაუ-ს ეზოში და ველოდი დროს, რომელიც ჩემი ცხოვრების ახალი ეტაპის პირველი ნაბიჯების დასაწყისი იყო. მოუთმენლად ველოდი ლექციის დაწყებას, რომელიც ნამდვილად ვიცოდი, შეცვლიდა ჩემს განწყობას…. გადავდგი პირველი ნაბიჯი და შევაღე გაუ-ს კარი, კარი, რომელიც პირველივე დღიდან გიზრდის თვითშეფასებას და გარწმუნებს შენს მიერ მიღებულ სწორ გადაწყვეტილებაში. პიარსკოლა არის ადგილი, სადაც პირველივე დღეს, პირველივე ლექციაზე ხვდები რომ ეს ზუსტად ის ადგილია, სადაც უნდა მოხვდე იმისათვის, რომ დასახულ მიზანს მიაღწიო…

მოკლედ დავწერ ქალბატონ თეაზე და მის მაღალ პროფესიონალიზმზე. პირველი ლექციის პირველი ლექტორი. ადამიანი, რომელმაც პირველივე დღეს შეძლო და ჩემი ბავშვური შიშები გააბათილა თავისი უშრეტი, პოზიტიური ენერგიით, ამაღლებული განწყობითა და აუდიტორიასთან უშუალო დამოკიდებულებით.

სახლში რომ ბრუნდები და უკვე იმაზე ფიქრობ, როდის  შეაღებ მეორედ, მესამედ და კიდევ ბევრჯერ კარს, სადაც გელიან და ზრუნავენ შენზე, გაძლევენ სტიმულს და ასმაგად გიზრდიან მოტივაციას დასახული მიზნების მისაღწევად…

მეორე და მესამე ლექციაზე გაცილებით მოტივირებული და ამაყი წავედი, მე უკვე პიარსკოლელი მერქვა.

ეს არის ადგილი, სადაც უნდა მოხვდე და თვითონ შეიგრძნო რას ნიშნავს იყო პიარსკოლელი…

გამარჯობა, ეს ჩვენ ვართ!

მილენიალები – უცნაური, არაორდინალური, სტერეოტიპების დამამსხვრეველი, ადაპტირებადი, სოციალურად აქტიური და სტრატეგიული, განსხვავებული მისწრაფებების და მოლოდინების მქონე თაობა. ეს არის თაობა, რომელიც  მსოფლიო მოსახლეობის 24%-ს შეადგენს და რომელიც 2020 წლისთვის მსოფლიოში სამუშაო ძალის ნახევარზე მეტი იქნება. გამარჯობა, ეს ჩვენ ვართ.

მილენიალები,  (Millennium – ათასწლეული), იგივე Y თაობა,  1980-1997 წლებში დაბადებული თაობა ვართ. ჩვენ ციფრული რევოლუციის ეპოქაში გავიზარდეთ. საკუთარი თვალით ვნახეთ ტექნოლოგიური წინსვლა და უსწრაფესი ცვლილებები, ფეხი ავუწყვეთ და ვადაპტირდით. ფაქტობრივად, ჩვენ მოვხვდით გლობალიზაციისა და მსოფლიო ეკონომიკური კრიზისის ეპიცენტრში. ყველა ამ მოვლენამ დიდი გავლენა იქონია და ძირეულად შეცვლილი ფასეულობები და დამოკიდებულებები ჩამოგვიყალიბა, განსხვავებული მოლოდინები შეგვიქმნა. სწორედ ეს გამოგვარჩევს სხვა ყველა დანარჩენი თაობისგან.

მარკეტერების თავის ტკივილი

მარკეტერებისთვის ყველაზე სასურველი სამიზნე აუდიტორია მილენიალები ვართ, რაოდენობიდან და მრავალმხრივი ინტერესებიდან გამომდიანრე. თუმცა, ამის მიუხედავად, მათთვის ერთგვარ თავის ტკივილსაც წარმოვადგენთ – ჩვენზე არ მოქმედებს ტრადიციული სარეკლამო ხერხები და ჩვენი ნდობის მოპოვება საკმაოდ რთულია. ეს არ ნიშნავს, რომ აღარაფერს ვყიდულობთ, უბრალოდ, შევცვალეთ მიდგომა, თუ როგორ და რატომ ვაკეთებთ შენაძენს.

როგორ ვიქცევით

მუდმივ კომუნიკაციაში ვართ ჩვენს თაობასთან, მეგობრებთან, ოჯახის წევრებთან. ჩვენთვის ინფორმაციის გასაღები თითებსა და კლავიატურაშია – სასურველ პროდუქტზე ნებისმიერი სახის ინფორმაციას თავად ვეძებთ, ვკითხულობთ რევიუებს, რჩევას ვეკითხებით ახლობლებს ან თუნდაც ვირტუალურ მეგობრებს სოციალური ქსელებიდან. ამის შემდეგ ვიღებთ გადაწყვეტილებებს – შევიძინოთ/ვისარგებლოთ თუ არა.

სამოგზაუროდ წასვლამდე booking.com-სა და tripadvisor-ზე ვკითხულობთ რევიუებს, კინოთეატრშიც კი არ მივდივართ ისე, რომ imdb ან rotten tomatoes-ს არ გადავავლოთ თვალი, ბილეთებს კი ონლაინ ვყიდულობთ. ვშოპინგობთ amazon-სა და ebay-ზე, ტელევიზია youtube-ით ჩავანაცვლეთ და სასწავლო მიზნებისთვისაც აქტიურად ვიყენებთ. ვართ facebook-ის, instagram-ის, twitter-ის მომხმარებლები – ვქმნით ჯგუფებს და ინტეგრირებულები ვართ ინტერნეტ სამყაროში. გვიყვარს კონტენტის თავად შექმნა. როგორც კვლევებმა აჩვენა, მილენიალების 60%-ს საკუთარი ვებ-გვერდი ან ბლოგი აქვს, რომელსაც თავად მართავს.

გვიყვარს ყველაფერი ახალი, ტექნოლოგიური, სწრაფი და მარტივი – შთაბეჭდილება, ემოციები და დრო ჩვენთვის ყველაზე მთავარია.

გვესაუბრეთ

ჩვენ გვიყვარს ურთიერთობები, ამიტომ ძალიან ვაფასებთ, როცა კომპანია მეგობრულად გვესაუბრება. გვხიბლავს ნამდვილი, ემოციური ისტორიები – მოგვიყევით თქვენი ამბავი, რა დგას თქვენი ბრენდის უკან. როდესაც კარგ რევიუს გიკეთებთ – გამოხატეთ მადლიერება, თუ პრობლემას ვაწყდებით – აღიარეთ და გამოსწორების გზები შემოგვთავაზეთ, როდესაც ჰეშთეგით აღგნიშნავთ ან პოსტში გთაგავთ – უბრალოდ დაგვიკავშირდით. ჩვენთან საუბარი ჩვენი ნდობის და ლოიალობის მოპოვების პირდაპირპროპორციულია. ნურც WOM-ს  (Word of Mouth) დაივიწყებთ, ხმის გავრცელებას არ დაგზარდებით – ჩვენ ხომ მუდმივად ვპოსტავთ, ვაშეარებთ, ვტვიტავთ, უწყვეტ კომუნიკაციაში ვართ თანატოლებთან.

სოციალური პასუხისმგებლობა

ჩვენ გვაქვს ამბიცია და გვჯერა, რომ სამყაროს შევცვლით. ჩვენ ვართ თაობა, რომელმაც კარგად გააცნობიერა საფრთხეები და პრობლემები, რის წინაშეც ადამიანები დგანან. გლობალური კლიმატური ცვლილებები, ეკოლოგია, გმო, სიღარიბე და შიმშილი – ეს არასრული ჩამონათვალია, რაც გვაღელვებს და გვაფიქრებს, რის შეჩერებას და უკეთესობისკენ შეცვლას ვცდილობთ. მაღალი CSR-ის მქონე კომპანიების მიმართ მომენტალურად გვიჩნდება კეთილგანწყობა. ეს არ უნდა იყოს უბრალოდ მოკლევადიანი საქველმოქმედო საქმიანობა, არამედ თქვენი სოციალური ინიციატივები უნდა იყოს მდგრადი გრძელვადიან პესპექტივაში. თქვენ გაქვთ რესურსი და ეკონომიკური ძალაუფლება ამ ცვლილებების მნიშვნელოვანი კატალიზატორები გახდეთ. ჩვენი კეთილგანწყობის მოპოვებაზე უკეთესი ჯილდო კი ისაა, რომ თქვენ რაღაც ძალიან კარგს აკეთებთ, რომ სამყარო უკეთესი გახდეს, თუნდაც მცირედით.

Influencer მარკეტინგი

ტრადიციული რეკლამები დიდი ხანია წარსულს ჩავაბარეთ. მათ დასაბლოკად აქტიურად ვიყენებთ skip ad-ს, adblock-ს, hide ad-ს და ა.შ. ანუ თქვენი რეკლამა ჩვენამდე არ აღწევს. თანამედროვე მარკეტოლოგები სტანდარტული რეკლამებიდან ინფლუენს მარკეტინგზე გადავიდნენ. ვინ არიან ინფლუენსერები და რა გავლენას ახდენენ ბრენდის წარმატებასა და ჩვენზე? ბრენდები ჩვენთან კომუნიკაციისთვის რამდენიმე ადამიანს ირჩევენ. ისინი კი სოციალური ქსელების მეშვეობით გვაწვდიან ინფორმაციას და გამოცდილებას გვიზიარებენ. ძირითადად, ინფლუენსერები საზოგადოებისთვის ცნობილი სახეები არიან, თუმცა ნელ-ნელა ეს ტენდენცია იცვლება და შესაძლოა ისინი რიგითმა ადამიანებმა ჩაანაცვლონ. ინფლუენს მარკეტინგის მთელი არსი კომპანიასა და ბრენდზე საზოგადოებრივი აზრის შექმნა და ონლაინ არხებით მთავარი მესიჯების ჩვენამდე მოტანაა. ჩვენ კი თაობა, რომელიც ინფორმაციას თავად ვამოწმებთ, სკეპტიკურად ვართ განწყობილი და საკმაოდ მომთხოვნებიც ვართ, ძალიან ვაფასებთ სიმართლეს და გამჭვირვალობას. ეს არ უნდა დაივიწყონ კომპანიებმა და ინფლუენსერებმა, რათა გრძელვადიანი ლოიალობა მოიპოვონ.

ბოლოს

მილენიალები ცნობისმოყვარე და მრავალფეროვანი ინტერესების მქონე თაობა ვართ. მარკეტოლოგები პრობლემურ მომხმარებლებად გვთვლიან, თუმცა სულაც არ ვეთანხმები: ჩვენ ვყიდულობთ მიზანს, იდეას, ცხოვრების სტილს. გვიყვარს, როცა თავისუფლები ვართ არჩევანში, სიამოვნებას გვანიჭებს პროცესებში ჩართულობა და კონტენტის შექმნა, გვიყვარს კომუნიკაცია და ყურადღების ცენტრში ყოფნა. კომპანიებს სიახლისა და ცვლილებებისკენ ვუბიძგებთ, ვაიძულებთ, დროს არ ჩამორჩნენ და მომზადებულები შეხვდნენ ჩვენი მომდევნო ახალი თაობის გამოწვევებს.

პიარი მენდელსონის მარშით

დიდი რომ გავიზრდები, პიარ მენეჯერი უნდა გამოვიდე. საზოგადოებასთან ურთიერთობის სამსახურის უფროსი არა, პიარ მენეჯერი სულ სხვა ჟღერადობაა. ზოგადად, ენა ერის კულტურასა და მსოფლმხედველობაზე ბევრს ამბობს. P.R., ჩვენებურად – ს.უ. “სუ!”, გაჩუმებს, რაღაცის დამალვას გთხოვს, ზედმეტი ხმაურის გარეშე მოქმედება-მიჩქმალვას, გჩაგრავს, გსაყვედურობს . ერთი (ქართული) სიტყვით, ზემორე ბოდიალის არსი ეს არის : უცნაურია, საზოგადოებასთან ურთიერთობა რომ უცხო ხილია ჩვენისთანა გულღია ერისთვის.

და მაინც, რას მოიცავს ეს ურთიერთობა? სემ ბლეკს უთქვამს, რომ “PR ორგანიზაციას/პიროვნებასა და საზოგადოებას შორის ჰარმონიის მიღწევის მეცნიერება და ხელოვნებაა, რომლის მიზანია სიმართლესა და სრულ ინფორმირებულობაზე დამყარებული ურთიერთგაგების ჩამოყალიბება”. გამოდის, ამ პროფესიის ფილოსოფია თითოეულ ჩვენგანს უმარტივებს, ან ზოგჯერ ურთულებს ცხოვრებას. ასე ხშირად გვემართება. უნარს, რომელიც თანდაყოლილია, უცხო სახელს ვარქმევთ და რთულ, მიუღწეველ, სასწავლო მასალად ვაქცევთ. არადა, აგერ, სემს თუ დავუჯერებთ, საზოგადოებასთან ურთიერთობა ნებისმიერს ყოველდღე უწევს და ვინც “წესებს იცავს”, ჰარმონიასაც ის იღებს.

ცოლ-ქმრობა, როგორც საკომუნიკაციო კამპანია

არ მინდა ჩემი უცნაური აზრებით დაგაბნიოთ, ამიტომ მაგალითად  განვიხილოთ ქორწინება. ცოლქმრულ უღელში თქვენ თუ არა, თქვენი ახლობელი მაინც შებმულა. აქ ჰარმონიის მიღწევა ჭირს. რატომ? ერთმანეთის სრულად ინფორმირება არ გამოგვდის?! საზოგადოებასთან ურთიერთობა მეცნიერება და ხელოვნებააო, როგორც ჩანს, მხოლოდ სიმართლის თქმა არ კმარა, საჭიროა რუტინის გახალისება, სათქმელისთვის საუკეთესო სახის პოვნა, ერთგულების გასამყარებლად დაუზოგავი ძალისხმევა, მოულოდნელობებით განებივრება და საწყისი გრძნობების შენარჩუნება ან გამძაფრება, ჩვენს ენაზე, მრავალფეროვანი პიარ აქტივობებით, მომხმარებლის გადმოსაბირებლად თუ შესანარჩუნებლად, ცოლ-ქმრულ ამბავში კი – საწოლში მირთმეული საუზმით, სპონტანური მოგზაურობით, კარგი სუნამოთი ან მარტივი დაპირების შესრულებით. თუ დავაკვირდებით, შევამჩნევთ, რომ წყვილები მაშინ რჩებიან ერთად და ბედნიერად, როცა ორივე მათგანი ყოველდღიურად ცდილობს გაითვალისწინოს მეორეს ხასიათი, სურვილი, ახირებები; ზოგჯერ, უდანაშაულობის შემთხვევაშიც კი, ბოდიში მოიხადოს და მუდმივად ფორმაში იყოს. ასე იქცევიან ჩვენი საყვარელი კომპანიებიც, გვთავაზობენ კამპანიებს, აქციებს, სერვისებს ან უბრალოდ სიტყვებს, ჩვენს გულს რომ უხარია, ისე. მაშინ ვდებთ ერთგულების ფიცს და რჩეულ ბრენდს არაფერში ვცვლით. ეს ის ჰარმონიაა, ყველა ცოლ-ქმარი თუ ბრენდ-მომხმარებელი რომ ოცნებობს, “მაგრამ ხანგრძლივ ეს სოფელი გაახარებს ვისმეს განა?!”

ცოლ-ქმრის ჩხუბი, როგორც ორგანიზაციული კრიზისი

ნებისმიერ ურთიერთობაში ხშირია კრიზისი. მისი განეიტრალება და შემდგომ რეპუტაციის აღდგენა კი რთული საფეხურია. კრიზისს ზოგჯერ ჩვენივე საქციელით ან მისი გამჟღავნებით ვქმნით, ზოგჯერ კი ბოროტი მეზობლები/კონკურენტი ბრენდები აგორებენ მას ხელოვნურად. ქორწინება აქაც იდეალური მაგალითია, ცოლქმრულ ჩხუბთან ერთად. დავუშვათ, თქვენ აწყენინეთ მეუღლეს. მორალისტურ-შთამაგონებელი ფრაზების წერა არ მჩვევია, ამიტომ ამ ამბის ემოციური ნაწილი გამოვტოვოთ და ცივი გონებით განვიხილოთ. როგორ ჯობია ცოლმა/ქმარმა თქვენგანვე მოისმინოს აღიარება და ბოდიში თუ მეზობლისგან ცხელ გულზე დამატებული საყვედურები?! თუ ურთიერთობის გაგრძელება გინდათ, ალბათ ჯობს თქვენივე ვერსია მოუყვეთ, ბოდიშის განსაკუთრებული ფორმა მოძებნოთ, გაანებივროთ და შერიგების შემდეგ დიდხანს ისმინოთ ამ ამბის შემახსენებელი ფრაზები მანამ, სანამ პრობლემა სრულად არ მოგვარდება და ნდობას თავიდან არ დაიმსახურებთ. ასეა კომპანიის, ორგანიზაციის შემთხვევაშიც: შეცდომის აღიარება, ზარალის ანაზღაურება და სხვა უამრავი გზა ზოგჯერ კრიზისიდან გამოსავალია. ხშირად, კრიზისი შანსია რათა უკეთ წარმოაჩინო თავი, დაანახო მეუღლესა თუ მომხმარებელს აქამდე დამალული კარგი თვისებები, დაუმტკიცო, რომ ის შენთვის მართლაც ძვირფასია. ეს კარგი შემთხვევა. თუმცა, სხვაგვარადაც ხდება:  ვითარება იმდენად რთული, “უპატიებელი” და უმართავია, რომ ყველაფერი განქორწინებით / ბაზრიდან გაქრობით სრულდება.

სუ! პიარ მენეჯერო!

არსებობენ კომპანიები, “სუ! პიარ მენეჯერო” პრინციპით რომ მუშაობენ, საზოგადოებასთან ურთიერთობა “არ სჭირდებათ” და თავს მშვენივრად გრძნობენ. ჰყავთ პიარ მენეჯერი, რომელსაც იშვიათ შემთხვევაში სულ რამდენიმე წუთით უსმენენ, ისიც მაშინ, როცა მდგომარეობა გამოუვალი ეჩვენებათ. ქართულ ბაზარზე ბევრია ასეთი, გარანტირებული ფულის პატრონი, მონოპოლისტი კომპანია, რომელმაც იცის, მომხმარებელს ალტერნატივა არ აქვს, ნებისმიერ შეცდომას პატიობს, ფასის ცვლილებასაც იტანს და არაფერს ითხოვს. ასეთი კომპანია მოძალადე ქმარს ჰგავს. სულ რომ ყვირის, უხასიათობით გშხამავს, ფეხი ფეხზე აქვს გადადებული არხეინად, იმის იმედით, რომ მეუღლე არსად წავა. ნუ იფიქრებთ, რომ ეს პოსტი ქალთა უფლებებზე სალაპარაკოდ გამოვიყენე, ჩემი სქესის წარმომადგენლებიც მიმართავენ მსგავს ხერხებს. მაგრამ შედეგი ერთია, ადრე თუ გვიან ასეთი ურთიერთობები ინგრევა, მიზეზი კი ხან კონკურენტის გამოჩენაა, ხანაც გადაღლა და ყველაფერზე უარის თქმა. მსგავსი კავშირი იძულებითია, დიდხანს რომც გაძლოს, ბედნიერებასა და იმ, ზემოხსენებულ ჰარმონიას მაინც არ მოიტანს.

 ჰარმონიული ურთიერთობები

ეს იმ მაგალითთა მცირე განხილვაა, ყოველდღე რომ ვაწყდებით. ნებისმიერ საქმეს, წამოწყებასა თუ გართობას თან ახლავს ურთიერთობების ჯაჭვი. მთელი ეს ფილოსოფია, სწორი ფორმები, ახალი გზები, გამორჩეულობა, პიროვნული თვისებები ჰარმონიის მიღწევაში გვეხმარება. დავუბრუნდეთ ისევ პიარს, ვფიქრობ, საქმე აბრევიატურაშია: ასეა, როცა სათქმელს კვეც, ზოგჯერ შინაარსსაც აცლი, “საზოგადოებასთან ურთიერთობა”-ს “სუ!”-დ გარდაქმნი და ყველაფერს აფუჭებ. ეს მეცნიერება და ხელოვნება ფანტაზიის გათავისუფლებას, უმართავი ვითარების მართვას, ზოგჯერ არაადეკვატურ ქცევასაც კი მოითხოვს.  სიყვარული, ერთგულება და სხვა პათეტიკური ცნებები აქაც ადგილზეა, როგორც ნებისმიერ კავშირში. ერთი სიტყვით (თუმცა ბევრად მეტი გამომივიდა), საზოგადოებასთან ურთიერთობა მთელი ხელოვნებაა, არ არსებობს ადამიანი, კომპანია თუ ორგანიზაცია, მიუხედავად ასაკისა, სქესისა თუ ინტერესებისა, ამ ხელოვნების დაუფლების გარეშე რომ შეძლოს ჰარმონიის მიღწევა.

რას „გვაპარებს“ პიარსკოლა?

ბრენდინგის ლექცია დაგვეწყო. ლექტორმა, ეკო ჩუბინიძემ სტუდენტებს მოგვაყოლა ვინ ვიყავით და რამ მოგვიყვანა პიარსკოლაში. ამ დროისთვის უკვე პროექტზე სამუშაო ჯგუფებად გადანაწილებული ვიყავით. ყველამ ჩამოვთვალეთ სხვადასხვა მოსვლის მიზეზი და მოვიდა ჩემი სუპერ ჯგუფის ერთ-ერთი წევრის, ნიკა დევდარიანის ჯერი. ნიკამ არც აცია, არც აცხელა და ამ მიზეზებზე საუბრის დროს აღნიშნა – ბედნიერი ვარ, აქ რომ ასეთი მეგობრები შევიძინეო. რა თქმა უნდა, ამ განცხადებაზე „ცრემლი მოგვადგა კომენტარები“ არ დაგვიშურებია, მაგრამ ჯგუფის წევრებმა მართლა ვიგრძენით, რომ ყველანაირი „პიარული უნარ-ჩვევების გაუმჯობესების“ მიზნის დასახელების გარეშე, ნიკამ ყველა სტუდენტისთვის უკვე დამდგარი შედეგი დაასახელა.

პიარსკოლაში სწავლის დაწყების დღიდან პოზიტიური ამბები პერმანენტულად იმატებს. თუმცა, არც ე.წ. სიმწრის ცრემლები დაგკვლებია. ჩემი ჯგუფი პანტომიმის თეატრის კონკრეტულ პროექტზე მუშაობს და ერთ-ერთი სამუშაო შეხვედრა სწორედ თეატრში გაიმართა. სპექტაკლი, ოკუპაციის თემაზე, საუკეთესო საშუალება იყო პატრიოტიზმისა და უსამართლობის განცდების ერთობლიობის სადემონსტრაციოდ. მაგრამ, კრიტიკულად მნიშვნელოვანი კითხვა, რაც იქ დაგვებადა და ასევე სამომავლო გეგმების საწყისი წერტილიც გახდა, იყო –  „ეს თეატრი გაცილებით მეტ დაფასებას იმსახურებს – რა გავაკეთოთ ამისთვის?“

ეფექტური კომუნიკაციების ლექციებზე ასევე ერთ-ერთი ჯგუფური დავალება იყო, შეგვექმნა არარსებული პროდუქტი და წარმოგვედგინა პრეზენტაციის სახით. სწორედ ამ პრეზენტაციაზე მუშაობის დროს „შეიკრა“ ჩვენი ხუთეული (ახლა უკვე შვიდეული) და გამოვიგონეთ ბალიში, რომელიც ძილის დროს გონებაში ინფორმაციებს მხოლოდ ფიზიკურად და მენტალურად დატვირთულ, „გადამწვარ“ ადამიანებს უტვირთავდა. საბოლოო ჯამში, მშვენიერი გამოვიდა. ჰოდა, ამ ბალიშის იმედზე ვართ ახლაც, რომ ყოველ დედლაინამდე გადავიწვებით და მერე საკუთარ გამოგონებას ავამუშავებთ. არა, მართლა, „ზარმაცები, მაგრამ ნიჭიერები“ არ ვართ.

ალბათ შეამჩნიეთ, რომ რამდენიმე ზემოაღნიშნული ამოცანა სახალისო და საინტერესო პროცესი იქნებოდა. თუმცა, გაუს და კერძოდ პიარსკოლის სასწავლო მეთოდები რომ უკეთ გაგაცნოთ, აუცილებლად უნდა იცოდეთ ერთი რამ – დავალებების მიღების დროს,  გგონიათ, რომ ყველა ბედნიერია და ყველაფერი იდეალურადაა. ასევე გგონიათ, რომ მარტო არ ხართ და თქვენ ირგვლივ უამრავი დამხმარე ხელია…

მაგრამ, ნუ მოტყუვდებით, მეგობრებო! ამ მარტივად მოწოდებული ამოცანების უკან დგას თავდაუზოგავი მუშაობა, მუდმივი კვლევა და უამრავი გამოწვევა. მაგალითად, ისეთი გამოწვევა, როგორიცაა ჩვენს შემთხვევაში, პანტომიმის თეატრის შესახებ ცნობიერების ამაღლება, მათი შემოსავლების გაზრდა, მსახიობებისთვის სამუშაო პირობების გაუმჯობესება და ასევე, ერთ-ერთი ურთულესი გამოწვევა, რომლის შესრულებაც ნამდვილად გაგვიჭირდა, შაბათს „ფაბრიკაში“ პროექტზე სამუშაოდ ჯდომა. დიახ, თან შაბათს, თან „ფაბრიკაში“, თან „სამუშაოდ“ და თან „ჯდომა.“

ასე, რომ თავის დროზე ჩვენც სასიამოვნოდ მოტყუებულნი დავრჩით და მივხვდით, რომ რეალურად ბევრი, ძალიან ბევრი საქმე ასე მარტივად და პოზიტიურად „შემოგვაპარეს.“