მოლოდინი და რეალობა
ახლაც მახსოვს ის ემოცია, როდესაც პიარსკოლაში სწავლის შანსი გამიჩნდა. მხოლოდ ერთი ადგილი იყო დარჩენილი და ჩემდა საბედნიეროდ ის ერთი ადამიანი მე აღმოვჩნდი. მაშინ დაიწყო ახალი მიზნების დასახვა, დაიწყო იმ ემოციებით ყოფნა, რომ უსაზღვრო შესაძლებლობები გამიჩნდა.
თავიდან ვფიქრობდი, რომ უბრალოდ შევისწავლიდი ამა თუ იმ საგნებს და გამიჩნდებოდა შესაძლებლობა ვყოფილიყავი პიარსპეციალისტი, თუმცა დროთა განმავლობაში პიარსკოლის მეგობრული და კვალიფიციური ლექტორებისგან ვიგებდით მოსალოდნელზე მეტს. პიარსკოლაში სხვა თვალით დავინახე ყველაფერი – აქ მივხვდი რომ ჩემი შესაძლებლობები იმაზე მეტია, ვიდრე მეგონა. ამ ყველაფერთან ერთად წილად მხვდა მეგობრული კურსელები და პოზიტიური გარემო.
იმდენად მინდოდა პიარსკოლელობა, ვერ ვიჯერებ, რომ მე ეს გამომივიდა. ახლა უფრო მეტად დავფიქრდი იმაზე, რომ უნდა დავაფასოთ რა შანსიც გვეძლევა და გამოვიყენოთ, მთავარი ჩვენი მიზანდასახულობა, ძალისხმევა და შემართებაა.
პიარსკოლა მოლოდინს აჭარბებს და ეს რეალობაა.
